|
Gilkyson/Gorka/Kaplansky: Red Horse | John Gorka vroeg het zich al in
1994 af, “What might happen if one of those horses escaped from the
gas station sign” in Flying Red Horses van zijn album Out Of The Valley.
Mogelijk houdt deze vraag hem nog bezig, gezien de naamgeving van het
jongste project waaraan Gorka deelneemt: Red Horse. Red Horse bestaat
verder uit mede-Red House artiesten Eliza Gilkyson en Lucy Kaplansky.
Dit trio overigens niet te verwarren met Red Bird, een project van Jeffrey
Foucault, Kris Delmhorst en Peter Mulvey. Met het noemen van Cry, Cry,
Cry, bestaande uit Richard Shindell, Dar Willams en alweer Lucy Kaplansky,
is het trio van vergelijkbare projecten voltallig.
Bij het samenstellen van het album heeft men een strikte indeling gehanteerd.
Afwisselend brengt men een song van één van de andere deelnemende artiesten,
één cover naar keuze en één song uit de eigen catalogus ten gehore.
Gedrieën verzorgde men de productie, maar nadere beluistering van het
album doet vermoeden dat ook Mark Hallman mede verantwoordelijk is voor
het kraakheldere geluidsbeeld.
Van zowel Gilkyson als Gorka heb ik de belangrijkste albums in bezit
en koester deze. Rasartiesten pur sang. Het werk van Kaplansky is tot
op heden geheel langs mij heen gegaan wegens 'te weinig origineel' en
'inwisselbaar' met vergelijkbare artiesten. Nadere kennismaking met
Red Horse laat vermoeden dat dit mogelijk een gebrek van mijn kant is.
Eliza Gilkyson trapt het album af met I Am A Child. Het gemis aan de
volstrekt unieke intensiteit welke Neil Young in vrijwel al zijn werk
weet te leggen wordt gecompenseerd door de naadloze samenzang van het
supertrio. Even verderop legt Gilkyson met het schitterend intense en
slepende gezongen Promise Me (Kaplansky) een vroeg hoogtepunt van dit
album vast. Mike Hardwick kleurt op pedal steel en gitaar subtiel in.
Vrijwel aan het einde van het album brengt Eliza een fraai vertraagde
versie van haar eigen Walk Away From Love, voorzien van prominente fiddle.
John Gorka zet het hervonden hoge niveau van zijn jongste album voort
met o.a. Wild Horse (Gilkyson) 's Mans rustieke bariton en akoestische
gitaar overtuigen en ontroeren moeiteloos. Don't Mind Me (Kaplansky)
laat een welhaast opgeruimde en aanstekelijke Gorka horen. Op zijn eigen
If These Walls Could Talk verhoogt hij de sfeer door naast gitaar ook
een banjo in te zetten. Binnen een dergelijke kleine setting kan Gorka's
talent daadwerkelijk schitteren. Lucy Kaplansky bevestigt aanvankelijk
mijn beeld van haar met Scorpion, werk van eigen hand. Haar versie van
Sanctuary (Gilkyson) brengt mij aan het twijfelen: dit klinkt ingetogen
en gedreven tegelijkertijd. Gek genoeg trekt haar versie van het overbekende
Wayfaring Stranger op het eind van het album mij definitief over de
streep.
Red Horse, fraai gebalanceerd opgenomen én samengesteld. Voor die lange
en lome zomerdagen.
|
