Gorka was hier

Beroemd zal hij niet meer worden, maar hij blijft een voortreffelijke zanger: John Gorka, de 57-jarige singer-songwriter uit Amerika. Acht jaar geleden zag ik hem voor het eerst optreden, een intens concert in een zaaltje in Lage Vuursche. Deze week zong hij in de Tolhuistuin (‘Paradiso Noord’) in Amsterdam. Hij was grijzer en kaler geworden, maar zijn stem had nog niets geleden.

Dit type zanger fascineert me. Als handelsreizigers in muziek gaan ze moederziel alleen over de wereld; een gitaar, een stem en een handvol songs, dat is alles wat ze te bieden hebben. Hun publiek is klein, maar trouw – al die zaaltjes lopen vol.

Kort voor het Amsterdamse concert begon, kwam een mij onbekende man op mij af. Hij had destijds het stukje gelezen dat ik over het concert in Lage Vuursche schreef; zelf kende hij het werk van Gorka toen nog niet. Hij herinnerde zich nog dat mijn dochters zijn muziek ook hadden gewaardeerd. Inmiddels was hij zelf een groot fan geworden, „met de hele familie”, en bezocht hij nu al het vierde concert van Gorka. Dat zijn de fans die zulke artiesten op de been houden; recensies, interviews en tv-optredens krijgen ze zelden.

„Ik heb een roadmanager”, grapte Gorka tegen zijn publiek, „bij hem kunt u na afloop terecht om mijn cd’s te kopen, en dan zult u zien hoeveel hij op mij lijkt.”

Na het concert zat hij een half uurtje te signeren. Alles moest hij zelf doen: de cd’s van het cellofaan ontdoen, afrekenen en vragen beantwoorden. Hij onderging het dankbaar. Mijn vrouw liet de cd So dark you see (uit 2009) signeren, wat me nogal jaloers maakte omdat ze mij nog nooit om een gesigneerde columnbundel heeft gevraagd.

„Zei hij nog wat bijzonders?”, vroeg ik quasi-onverschillig. „We hadden het over zijn stem die zo goed gebleven is”, antwoordde ze. „U rookt zeker niet, vroeg ik hem. Dat klopte. En hij vertelde dat hij zijn stem nooit overbelastte: don’t push your voice.”

Gorka wordt een folkzanger genoemd, maar tegen The Huffington Post zei hij dat hij zich eerder „een mengeling van folk, rhythm and blues en gospel” vond. Ik beschouw hem vooral als de melodieuze voortzetting van de vroege Bob Dylan dankzij zijn fraaie ballads, zoals I Saw A Stranger With Your Hair, Love Is Our Cross To Bear, Italian Girls en Can’t Get Over It.

Zijn werk staat dichtbij de poëzie, zoals blijkt uit zijn bewerkingen van gedichten, bijvoorbeeld het indrukwekkende, pacifistische Where No Monument Stands naar een gedicht van William Stafford.

Hij vertelde zijn publiek in Amsterdam dat hij altijd voor zijn muziek geleefd had; slechts drie jaar had hij een vaste baan – als bezorger van bloemen – gehad. Op het podium is hij in zijn element, daar durft hij zich te laten gelden, maar buiten de zaal – zegt hij zelf – is hij een verlegen, sociaal onhandige man. „Op het podium kan ik met mensen contact maken op een manier die mij daarbuiten niet lukt door mijn verlegenheid.”

Hij leeft met zijn gezin in Minnesota. „Het is goed om een plek te hebben waar je thuiskomt.” Hij is vastbesloten door te gaan met reizen en spelen en „de muziek te ontdekken die ik in mij heb”.

Zijn muziek heeft hij ook wel ‘een toevluchtsoord’ genoemd. Voor zijn publiek én voor hemzelf. Terecht.

Gorka was here
Frits Abrahams
NRC, 10 February 2016

He will no longer be famous, but he remains an excellent singer: John Gorka, the 57-year-old singer-songwriter from America. Eight years ago I saw him for the first time to occur, an intense concert in a room in Lage Vuursche. This week he sang in the tolhuistuin (' Paradiso North ') in Amsterdam. He was grayer and Balder, but his voice still had nothing ago.

This type of singer fascinates me. If commercial travellers in music they go alone over the world; a guitar, a voice and a handful of songs, that's all they have to offer. Their audience is small, but true - all those venues running full.

Shortly before the Amsterdam concert started, came a man on me off. He had read the article I wrote about the concert in Lage Vuursche wrote; He knew the work of Gorka itself when yet. He still remembered that my daughters had also appreciated his music. By now he was a big fan, "with the whole family", and he already visited the fourth concert of Gorka. Those are the fans who keep such artists on the leg; reviews, interviews and tv appearances they rarely get.

"I have a road manager", joked Gorka against his audience, "with him you can head to my CDs to buy, and then you will see how much he seems to be on me." After the concert he was to sign a half an hour. All he had to do it yourself: the CDs of the cellophane, checkout and questions. He underwent the grateful. My wife dropped the cd So dark you see (from 2009) signing, which made me quite jealous because they never had to me a signed column bundle has asked.

"He said what?", I asked quasi-indifferent. "We were talking about his voice that has remained so well", she replied. "You smoke certainly not, I asked him. That knocked. And he told that he never was overloading his voice: do not push your voice. " Gorka is a folk singer, but against The Huffington Post he said that he was rather "a mixture of folk, rhythm and blues and gospel" was made. I consider him especially if the melodic continuation of the early Bob Dylan thanks to its beautiful ballads, such as I Saw A Stranger With Your Hair, Love Is Our Cross To Bear, Italian Girls and Can't Get Over It.

His work is close to the poetry, as evidenced by his poems, such as the impressive, pacifist Where No Monument Stands to a poem by William Stafford.

He told his audience in Amsterdam that he always had lived for his music; only three years he had a steady job - if delivery of flowers - had. On the stage he is in his element, there he dares to stand, but outside the Hall - he says - he is a shy, socially awkward man.

"On stage can I make contact with people in a way that me beyond fails by my shyness." He lives with his family in Minnesota. "It's good to have a place where you come home." He is determined to continue to travel and play and "the music to discover that I have in me".

His music, he has been called "a haven". For his audience and himself. Rightly so.